Vierwieler

Ik ben het ondertussen al wel gewend: een mank vriendje. Eerst was er natuurlijk de verschrikkelijk trap-val van 2008, met twee ontstoken enkels en vier volle maanden bankzitten als gevolg. En nu de dubbele -ja, dubbele, een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen, maar Nordin wel- spierscheur.

Het vooruitzicht om weer weken geen buitenlucht te ruiken, vonden we echter maar niets. We besloten het deze keer  wat mobieler aan te pakken: we huurden een rolstoel. Dus rollen we nu lustig door Hasselt en omstreken. Nog nooit eerder is het ons opgevallen dat ons vlakke Limburg toch zoveel op en neer deint.
Hoewel we heel blij zijn dat we buiten kunnen, valt het op hoe weinig plaatsen écht toegankelijk zijn voor rolstoelgebruikers. Bij een middagje shoppen bleek dat we de helft van de winkels niet eens binnen konden. Nordin buiten laten staan, tussen de op hun baasje wachtende honden, en dan shirts naar de ingang brengen, werkt misschien wel, maar het is niet meteen mijn idee van een gezellig rondje winkelen.
Gelukkig zijn er ook winkels die wel toegankelijk zijn. Eens binnen begint dan het echt werk: wringen tussen smalle rekken, voorzichtig langs wankele displays rollen en hopen dat je geen obstakels over het hoofd hebt gezien.
Rolstoelen passen ook niet op roltrappen. Liften blijken, zelfs in splinternieuwe winkels, vaker af- dan aanwezig. Het voorstel om de gehele kampeer-afdeling even voor ons de trap af te dragen, was heel aardig van de verkoopster, maar toch een beetje overdreven.
Dan maar een terrasje doen. Het café heeft zelfs een prachtig gehandicapten-toilet... daar onder aan die trappen.

Nordin's been geneest goed. Binnenkort brengen we de rolstoel terug. En ik ga hem niet missen.


Comments

Post a Comment

Top 3 as voted by you