De eend...

Hij is er weer!

Vorige woensdag werd ik door mijn vriend triomfantelijk het balkon opgeleid. Daar was hij inderdaad: de eend. Het was een miezerige, grijze dag, maar de gigantische knalgele eend liet het zonniger lijken dan op de heetste zomerdag.

Het is natuurlijk niet de originele eend. Die is vorig jaar gesneuveld en daarna tot handtassen verwerkt. Maar de nieuwe is een waardige opvolger. Hij is even dik, even geel, en hij kijkt even zelfvoldaan naar iedereen die langskomt. De kanaalkom is weer compleet. Ik betrap mijzelf erop dat ik net iets vaker het balkon op ga, vanwaar ik een prachtig uitzicht heb op het reusachtige eendenachterwerk, dat als een rijzende zon achter de brug opkomt. En alles is weer even goed.